Στο παρακάτω βίντεο, η ερευνήτρια και συγγραφέας πυρηνικού πολέμου, Annie Jacobsen, απαντά ότι ένα από τα πιο ασφαλή μέρη σε περίπτωση πυρηνικής σύρραξης είναι η Νέα Ζηλανδία. Αναρωτήθηκα αν το ChatGPT έχει την ίδια άποψη. Σας παραθέτω τη συνομιλία μας:
Έναρξη συνομιλίας με chatGPT4 (plus subscription)
Ποια είναι τα πιο ασφαλή μέρη να βρίσκεται κάποιος στη περίπτωση πυρηνικού πολέμου και γιατί;
Τα πιο ασφαλή μέρη σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου έχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά: απομόνωση από στρατιωτικούς στόχους (βάσεις, βιομηχανίες, μεγάλες πόλεις), μακριά από πιθανές περιοχές ραδιενεργού πτώσης (fallout) με βάση τη φορά των ανέμων, και αυτονομία σε τρόφιμα, νερό και ενέργεια.
Συγκεκριμένα μέρη είναι: Νέα Ζηλανδία (μακριά από όλους, γεωργικά αυτάρκης, χωρίς εχθρούς), Αυστραλία (ειδικά η Τασμανία), Ισλανδία (απομονωμένη με δική της ενέργεια), το νότιο τμήμα της Χιλής και της Αργεντινής (Παταγονία) και απομονωμένα νησιά του Ειρηνικού (όπως τα Φίτζι).
Η Νέα Ζηλανδία είναι τόσο μακριά που ακόμα και ένα παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα θα χρειαστεί μέρες ή εβδομάδες για να την επηρεάσει σοβαρά. Η Ισλανδία έχει δική της γεωθερμική ενέργεια, ενώ η Παταγονία προσφέρει απομόνωση και αυτάρκεια σε τροφή.
Το fallout ακολουθεί τον άνεμο, άρα θέλουμε να βρισκόμαστε σε περιοχές που φυσικά προστατεύονται. Επίσης, ο πυρηνικός χειμώνας θα ρίξει τις θερμοκρασίες παγκοσμίως, άρα μέρη με ήπιο κλίμα και δυνατότητα θερμοκηπίων είναι προτιμητέα.
Άρα, ιδανικό σενάριο: να έχεις ήδη υπηκοότητα σε Νέα Ζηλανδία ή Αυστραλία, με καταφύγιο σε απομονωμένο σημείο, προμήθειες για 1-2 χρόνια και ενεργειακή αυτονομία.
Καλά τα νησιά Φίτζι είναι αυτάρκη; Μπορούν με τη γεωργική παραγωγή τους να αυτοσυντηρηθούν; Κάτι είχα ακούσει για Χαβάη ότι αν για κάποιο λόγο σταματήσουν οι μεταφορές πλοία και αεροπλάνα αντέχουν για κάποιους μήνες σε φαγητό.
Τα Φίτζι, όπως και η Χαβάη, δεν είναι πλήρως αυτάρκη νησιά. Στην πραγματικότητα, εξαρτώνται αρκετά από εισαγωγές για καύσιμα, φαρμακευτικά προϊόντα, βιομηχανικά τρόφιμα και εξοπλισμό.
Στα Φίτζι υπάρχει κάποια γεωργική παραγωγή (καλάμια ζάχαρης, καρύδες, ψάρεμα), αλλά όχι αρκετή για να θρέψουν όλον τον πληθυσμό χωρίς εισαγωγές. Σήμερα καταναλώνουν τρόφιμα όπως ρύζι και αλεύρι που έρχονται με πλοία.
Η Χαβάη εισάγει περίπου 85-90% της τροφής της. Αν σταματήσουν οι μεταφορές, τα αποθέματα φτάνουν για λίγες εβδομάδες, όχι μήνες. Μετά θα πρέπει να στραφούν σε παραδοσιακή γεωργία, αλλά δεν έχουν αρκετή έκταση για να καλύψουν τον πληθυσμό.
Γενικά, μικρά νησιά είναι όμορφα για διακοπές αλλά όχι για μακροχρόνια επιβίωση χωρίς πολύ σοβαρό σχέδιο και μεγάλα αποθέματα.
Άρα κακώς μου προτείνεις Φίτζι και οποιοδήποτε νησί. Το να έχεις δική σου γη σε ένα μέρος που όλοι οι άλλοι πεινάνε δεν είναι λύση. Βγαίνουν όπλα από τους πόλους και έρχονται και στα παίρνουν.
Ακριβώς. Μικρό απομονωμένο νησί χωρίς αυτάρκεια και με πληθυσμό σε πείνα οδηγεί σε ζούγκλα. Όσο όμορφα κι αν φαίνονται τα Φίτζι ή άλλα νησιά, σε περίπτωση κατάρρευσης, ο άνθρωπος γίνεται λύκος.
Όταν τελειώσουν τα τρόφιμα, δεν σε προστατεύουν ούτε οι τίτλοι ιδιοκτησίας ούτε τα συμβόλαια. Αν έχεις φαγητό και οι άλλοι όχι, θα έρθουν να το πάρουν με κάθε μέσο. Οι πιο ήσυχοι άνθρωποι σήμερα μπορούν να γίνουν επικίνδυνοι αν πεινάνε τα παιδιά τους.
Άρα σωστά απορρίπτεις την ιδέα του “νησιού-καταφυγίου”. Πρακτικά, είναι αυτοκτονία μακροπρόθεσμα.
Για πραγματική επιβίωση θέλεις μεγάλη γεωγραφική απομόνωση, χαμηλή πυκνότητα πληθυσμού, κοινωνία με παράδοση στην αυτάρκεια και τον σεβασμό της ιδιοκτησίας και φυσικές άμυνες (βουνά, δύσβατες περιοχές).
Η Νέα Ζηλανδία είναι τέλειο παράδειγμα: παράγει πολύ περισσότερη τροφή απ’ όσο χρειάζεται, έχει μικρό πληθυσμό, αγροτικές εκτάσεις και σταθερό πολιτισμό. Αν χρειαστεί να κρυφτείς, η Νότια Νήσος έχει απέραντες απομονωμένες περιοχές.
Συμπέρασμα: Νησί μόνο αν είναι μεγάλο και γεωργικά αυτάρκες (όπως η Νέα Ζηλανδία ή η Τασμανία). Μικρό τροπικό νησάκι είναι παγίδα θανάτου σε μεγάλη κρίση. Αγρόκτημα ναι, αλλά μόνο μέσα σε κοινότητα που αντέχει στην κατάρρευση, όχι μέσα στο χάος.
Τελος συνομιλιας με το chatGPT4