Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πόσο ενθουσιασμένος είμαι για το φορτηγό που έχω μετατρέψει σε αυτοκινούμενο σπίτι για να ταξιδεύω με την οικογένεια μου. Για αυτό όταν με κάλεσαν από τον Alpha να μιλήσω στην εκπομπή του Νίκου Μάνεση δέχτηκα με χαρά.
Ήταν Σάββατο. Είχαμε περάσει κάποιες ήσυχες μέρες στη λίμνη Ιωαννίνων και αμέσως μετά την εκπομπή όπου θα εμφανιζόμουν σε live μετάδοση, θα αναχωρούσαμε για τα Ζαγοροχώρια να συνεχίσουμε το ταξίδι μας για την αναζήτηση των πιο όμορφων ποταμών της Ελλάδας .
(Την εκπομπή μπορείτε να τη δείτε εδώ : “Σαββατοκύριακο με τον Μάνεση” . )
Έδειξα το φορτηγόσπιτο ωραία και καλά και αναχωρήσαμε με προορισμό το χωριό Άριστη στα Ζαγοροχώρια.
Φτάνω , παρκάρω , κλειδώνω.
Πάμε σε ένα πολύ γραφικό μαγαζάκι στη πλατεία του χωριού και καθόμαστε να φάμε, τελειώνουμε το φαγητό σηκωνόμαστε, πουθενά το κλειδί. (Αναφέρομαι στο κλειδί που βάζεις μπροστά το φορτηγό που ήταν και το μοναδικό.) Αμέσως σκέφτηκα “δεν μπορεί κάπου εδώ γύρω θα είναι”, να μην τα πολυλογώ , ψάχνω οπουδήποτε πέρασα ζητάω και τα σκουπίδια από το μαγαζί, τα ανοίγω όλα , τα γυρνάω τούμπα, επίσης κάνω φτερό ότι υπάρχει μέσα στο Land Cruiser. Τίποτα. Πουθενά τα κλειδιά.
Το ερώτημα που σκέφτηκα από μέσα μου. “Λές να με μουτζωσαν σην τηλεωραση;” Πιστεύω και δεν πιστεύω στο “μάτι” ως κακή ενέργεια όποτε δεν είμαι σίγουρος αν το ότι χάθηκε το κλειδί ήταν από “Μάτι”..
Αποφασίσαμε να διανυχτερευσουμε τον Ξενώνα “Ταξιάρχες Αρίστη” λόγο του ότι το φορτηγό ήταν παρκαρισμένο σε κατηφόρα και δεν θα ήταν ευχάριστη η διαβίωση και ο ύπνος με τέτοια κλυση . (Κλειδί καμπίνας για τον χωρίς διαβιωσης υπήρχε δεύτερο ευτυχώς και έτσι είχαμε πρόσβαση για να πάρουμε κάποια πράγματα στον ξενώνα.) Tην επόμενη μέρα Κυριακή, πέρασα άλλο ένα 3ωρο το πρωί να ψάχνω. Κάποια στιγμή εγκατέλειψα με την ελπίδα ότι ο άνθρωπος από Ιωάννινα θα με βοηθήσει όπως μου είπε.
Μου είχε πει ότι θα έρθει κάποια στιγμή το απόγευμα να δει το όχημα από κοντά και να διαπιστώσει σίγουρα πως μπορεί να παρέμβει και με ποιο κόστος.
Αποφασίσαμε τις ώρες μέχρι το απόγευμα να πάμε στην Κλειδωνια να δούμε ένα γεφύρι που ακούσαμε ότι είναι όμορφο, φάγαμε ψητή πέστροφα εκεί , και στην συνέχεια πήγαμε στην Κοννιτσα . Ξετρελάθηκαν με τις βουνοκορφές φτάνοντας στη Κόνιτσα και το γεφύρι πριν μπεις στην πόλη αλλά είπα θα γυρίσουμε για το γεφύρι λίγο ποιο μετά. Ανεβήκαμε προς τα πάνω προς το κέντρο της πόλης και συνεχίσαμε ακόμα ποιο πάνω προς οικία Αγίου Παΐσιου όπως αναγράφανε οι ταμπέλες. Στον δρόμο για την κορυφή σταματήσαμε σε ένα μικρό μοναστήρι που έμοιαζε με σπίτι , την ώρα που τράβαγα φωτογραφίες, χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει ο κλειδαράς ότι έχει φτάσει στο φορτηγό μου στην Άριστη. Του λέω έλα ρε ‘σύ.. γιατί δεν με κάλεσες λίγο ποιο πριν να είμαι και εγώ εκει, Σε κάλεσα πολλές φορές δεν είχες σήμα μαλον, μου απαντάει. ΕΡΧΟΜΑΙ του λέω!.. και έφυγα σούμπιτος για την Άριστη. Μόλις έφτασα είδα ότι είχε ήδη ανοίξει την πόρτα του οδηγού .
Τα είπαμε κανένα 20λεπτο γιατί ήταν και αυτός ταξιδιαρης και μου είπε ότι την επόμενη μέρα Δευτέρα, κάποια στιγμή το απόγευμα θα έρθει με καινούριο κλειδιά .
Τον ευχαριστίσα έβαλα μπροστά το φορτηγό με ένα κόλπο που μου έδειξε χωρίς να έχω κλειδί και κατέβηκα 3 χιλιόμετρα ποιο κάτω από την Άριστη , δίπλα στα νερά του Βοιδοματη. Έστησα το φορτηγό σε καταπληκτικό σημείο. Από την μια βλέπεις μια ξερή επιβλητική βουνοκορφή και από την άλλη μια άσπρη ακτή από βότσαλο με πράσινα τιιρκουαζ νερά. (δείτε φωτογραφία ποιο κάτω)
Οι φωτογραφίες που τράβηξα σήμερα σε αυτό το μοναστήρι στην Κόνιτσα, σε ένα δάσος όπου έψαχνα για το κλειδί το πρωί, και απο κάποια αλλά σημεία της ημέρας.
Δίπλα στα νερά του ποταμού μπορώ και αντλώ νερό στο φορτηγό με την αντλία μου και έτσι εκτός από ατελείωτο ρεύμα (από τα φωτοβολταϊκά) έχω και ατελείωτο νερό. Σαν το σπίτι μου δηλαδή και χωρίς να περιμένω κάποιο λογαριασμό.
Περιμένω τα καινούρια κλειδιά αύριο για να συνεχίσει η εξερεύνηση. Η Άριστη από μια στάση να φάμε μεσημεριανο έγινε μόνιμη διαμονή σχεδόν έφοσων έχασα το κλειδί.
Λίγο αφού εγκατέλειψα σήμερα το ψάξιμο του κλειδιού. Είπα στον Φίλο Σπύρο (φίλο της μητέρας μου που είναι μαζί μας για λίγες ακόμα μέρες) να τραβήξει αυτές τις φωτογραφίες λίγο ποιο πέρα από εκεί που ψάχναμε σε όχθη του Βοιδοματη κοντά στο χωριό Αριστη.
Κατέβηκα από το αυτοκίνητο φεύγοντας από Άριστη για το γεφύρι της Κλειδωνιας και τράβηξα αυτη την φωτογραφία . Λεω στην Λουιζα , “Λουιζα κοιτά!” Μου απαντάει “Δεν μου λέει τίποτα, ένα ξερός βράχος”
Στην Κλειδωνια τελικά στο γεφύρι δεν πήγαμε , κάτσαμε και φάγαμε στο μοναδικο φαγάδικο της περιοχής. Φοβόμασταν ότι μια και το μοναδικό και κάπως τουριστικό από λάτρεις του ράφτινγκ εκεί, ότι δεν θα είχε καλό φαγητό αλλά τελικά ήταν πολύ ωραίο. Εδώ η Αλυσσια με την γιαγιά της Βούλα περιμένουν το φαγητό. Θα ξανά πάω αύριο εκεί για να δω το γεφύρι και πως είναι εκεί το τοπίο με φωτογραφίες.
Στην Κόνιτσα το πρώτο που βλέπεις μπαίνοντας στο χωριό είναι ένα γεφύρι που αν δεν είσαι συνηθισμένος σε γεφύρια σου πέφτει το στωμα δεν πρόλαβα να το τραβήξω σκευτομενος ότι θα έχω χρόνο αργότερα και θέλοντας να μπούμε ποιο μέσα να δούμε το χωριό.. Μετά με πήρε τηλ ο κλειδαράς και όπως είπα παραπάνω έφυγα κατευθείαν αφού με κάλεσε. Μόνο αυτή την βουνοκορφή που είναι ψέμμα από κοντά βλέποντας της λες δεν είμαι Ελλάδα.. και η φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει ποσό επιβλιτικη και εντυπωσιακή είναι . Από κοντά μόνο. Σαφώς και αύριο πάλι Κόνιτσα για drone πλανα απο αυτο το απιστευρο γεφυρι και αυτες τις Ελβετικες βουνοκορφες.
Το μοναστήρι-σπίτι λίγο πιο πάνω στην Κόνιτσα. εκεί πήγα πρώτα μόνος με τον Δια να ακολουθεί, όσο η Λουιζα άλλαζε την Αλίσια στο αυτοκίνητο και μετά ήρθε και αυτή για μερικές φωτογραφίες. Δεν χορταίνω να βρίσκομαι κάτω από τόσο τεράστια πλατάνια. Τα κλαδιά τους που το κάθε ένα μέσα στα χρόνια έχει διαμορφωθεί σαν άλλος ένας ξεχωριστός κορμός δέντρου με συννεπερνουν. Θελω ένα σπίτι όπως αυτό βυθισμένο μέσα σε πλατανοκλαδα ολόκληρους κορμούς.
Έπρεπε να επιμείνω λίγο για να πείσω την Λουιζα αλλά άξιζαν oι φωτό
Αφού ο κλειδαράς μου έδειξε το κόλπο με το κατσαβίδι εδώ το τελευταίο σημείο της ημέρας που έστησα και το φορτηγό. Από την μια μεριά καταπράσινο με την κορυφή πάλι να ξεπηδάει αυτός ο φοβερός για μένα (αδιάφορος για την Λουιζα) βραχώδης κορυφή ..
και από την άλλη τιρκουάζ πράσινα νερά με βότσαλο που αρεσουν και στην Λουιζα!! 
τις παραπάνω τις τράβηξα με την επαγγελματική φωτογραφική .
Αυτή από μέσα από το φορτηγό μόλις που το έστησα την τράβηξα με το κινητό
